دو قبیله که با هم می جنگیدند ؛ تا وارد ماه حرام می شدند ، جنگ را موقتا تعطیل می کردند ؛ اما برای آنکه اعلام کنند در حال جنگند و این آرامش از سازش نیست ؛ ماه محرم رسیده است و چون بگذرد جنگ ادامه خواهد یافت سنت بود که بر قبه ی فرماندهی قبیله ، پرچم سرخی بر می افراشتند تا دوستان ، دشمنان و مردم _ همه _ بدانند که جنگ پایان نیافته است...آنها که کربلا می روند ، می بینند ؛ که جنگ با پیروزی یزید پایان گرفته و بر صحنه ی جنگ ، آرامش مرگ سایه افکنده است....

اما می بینند که بر قبه ی آرامگاه حسین (ع) ، پرچم سرخی در اهتزاز است...

بگذار این سال های حرام بگذرد...

 

بگذار مهدی (عج) بیاید...

" برگرفته از سخنان دگتر علی شریعتی "

یه متن کوچیک دیگه هم از دکتر میذارم واستون امیدوارم که استفاده کنین و خوشتون بیاد...

" حسین (ع) آموخت که مرگ سیاه ؛ سرنوشت شوم مردم زبونی ست که به هر ننگی تن می دهند ؛ تا زنده بمانند...

چه ، کسانی که گستاخی آن را ندارند که شهادت را انتخاب کنند ؛  مرگ  آنان را انتخاب خواهد کرد... "